وزارت دفاع به روز چهارشنبه (۹ دلو) اعلام کرد، «پنجاه و پنج نفر از اعضای اردوی ملی، چهار کوماندو، یک پولیس ملی و دو پولیس سرحدی از جمله آزاد شدگان هستند.»
هرات — ده ها تن از پرسونل امنیتی افغان که از یک زندان طالبان پس از یک حمله کوماندویی جسورانه در ولایت بادغیس آزاد شده اند، در مورد شکنجه ها و بدرفتاری های تکان دهنده ای که ماه ها در معرض آن قرار گرفته اند، سخن گفته اند.
این وزارت بدون ارائه جزئیات بیشتر گفت، نیروهای امنیتی پنج جنگجوی طالبان را بازداشت کردند، در حالی که چند نفر دیگر در حمله شبانه به روز سه شنبه (۸ دلو) در ولسوالی بالا مرغاب کشته یا زخمی شدند.
وزارت گفت، «این نیروهای آزاد شده اصرار داشتند كه آنها دوباره اسلحه بگیرند و به جنگ با دشمنان صلح و ثبات افغانستان ادامه دهند و از جان و مال مردم دفاع كنند.»
اسدالله خالد سرپرست وزارت دفاع، این عملیات را ستود و به نیروهای مسلح برای موفقیت آنها تبریک گفت و افزود که نیروهای آزاد شده به قلعه نو منتقل شدند.
خالد ضمن معرفی بریدجنرال هبت الله علیزی، فرمانده جدید قول اردوی ۲۰۹ شاهین اردوی ملی افغان به افسران و سربازان اردوی ملی در مزارشریف، این نظرها را اظهار کرد.
نجات یافتن از شکنجه و شرایط غیرانسانی
بریدمن محمد ابراهیم، که در تولی شماره ۳ کندک شماره ۳ اردوی ملی افغان در ولسوالی بالا مرغاب مشغول خدمت بود گفت، «من ۱۱ ماه در زندان طالبان بودم، و نیروهای امنیتی ما را بدون اینکه به ما آسیبی برسد و از مکانی که طالبان با قوت در کنترل هستند، نجات دادند.»
ابراهیم گفت که وی هنگام جنگ با طالبان زخمی شد و پس از آن توسط این جنگجویان اسیر شد.
وی گفت، «طالبان هر روز همه ما را شکنجه می کردند. آنها دو نفر از ما را بیرون می آوردند و در حالی که پاهای ما گره خورده بود، ما را با کیبل می زدند.»
وی گفت، «طالبان به ما غذا نمی دادند، و ما گرسنه ماندیم. [سقف] زندان طالبان روی ما فرو ریخت و پای من را شکست. هیچ ادویه ای برای معالجه وجود نداشت. من ۵ ماه است که از زخم پای رنج می برم.»
محمد ابراهیم گفت، «طالبان ماهانه ۸۰۰۰ افغانی (۱۰۴ دالر) را از هر کدام ما برای غذا جمع می کردند، اما آنها به اندازه کافی غذا به ما نمی دادند. آنها در کمتر از یک سال ۸۰ هزار افغانی (۱۰۴۴ دلار) از هر کدام ما گرفتند، اما آنها به سه نفر از ما یک عدد نان می دادند تا به شریکی بخوریم.»
وی افزود، «ما مجبور شدیم از خانواده های خود بخواهیم که به طالبان پول بدهند.»
بریدمن مظفر مرادی، که مدیریت تدارکات را برای تولی ۳ کندک ۳ اردوی ملی در بالا مرغاب را انجام می داد، داستانی مشابهی را گفت.
وی گفت، «در حالی که من مجروح بودم طالبان مرا اسیر كردند، و آنها نخواستند تا مرا آن وقت معالجه کنند. من از طریق یک شخص از خانواده ام پول دریافت کردم و سپس داکتران طالبان من را معالجه کردند.»
وی گفت، «گرچه من زخمی بودم، طالبان روز و شب مرا لت و کوب می کردند و آنها پای من را زنجیر کردند. طالبان به ما غذا و ادویه نمی دادند.»
مرادی گفت، «من بسیار خوشحالم که نیروهای امنیتی من و دوستانم را نجات دادند.»
تقویت روحیه نیروهای امنیتی
وی گفت، هیچ کس از نیروهای امنیتی در این عملیات زخمی یا کشته نشده است.
وی گفت، «از زمان آغاز عملیات ها طی ماه های اخیر در ولایت بادغیس، طالبان بسیار ضعیف تر شده اند. آنها توانایی حمله حتی به یک پوسته بازرسی نیروهای امنیتی را ندارند.»
ملکزی گفت، «آزادشدن سربازان از زندان طالبان روحیه نیروهای امنیتی را تقویت کرده است و آنها اطمینان حاصل کرده اند که حتی اگر اسیر دشمن شوند، نیروهای قهرمان افغان می توانند آنها را نجات دهند.»
جنرال شیرآقا الکوزی، رئیس استخبارات در قوماندانی امنیه ولایت بادغیس، موافقت کرد که اکنون سربازان و مردم ملکی هر دو اطمینان دارند که نیروهای دفاعی و امنیتی ملی افغان توانایی نجات آنها را از اسارت طالبان دارد.
الکوزی گفت، «طالبان باید بدانند که مهم نیست که زندان ها و پایگاه های آنها چقدر مستحکم باشد، نیروهای امنیتی آنها را ردیابی کرده و زندان هایشان را خراب می کنند.»
الكوزی گفت، موفقیت چنین عملیاتی كه باعث نابودی زندان های طالبان و نجات نیروهای امنیتی افغان می شود، روحیه سربازان افغان را بالا می برد و می تواند روحیه طالبان را برای جنگ تضعیف كند.
عبدالعزیز بیک، رئیس شورای ولایتی بادغیس به خبرنگاران گفت، «عملیات نیروهای امنیتی که زندان طالبان را نابود کرده و فرزندان قهرمان افغانستان را نجات داده، باعث خوشحالی همه مردم افغان به ویژه خانواده های نیروهای آزاد شده شد.»
وی گفت، نیروهای امنیتی توانایی های خود را به طالبان و سایر گروه های تروریستی نشان داده اند.
بیک گفت، «نیروهای امنیتی که توسط طالبان اسیر شده بودند در برابر دشمن ایستادند و آماده بودند تا جان خود را فدا کنند تا از مردم و کشورشان دفاع کنند. فداکاری های این نیروها قابل ستایش است و همه افغان ها مدیون این سربازان هستند.»