نامه سرگشاده به جلالتمآب اولاف شولتز، صدراعظم آلمان!
موضوع: ممنوعیت تحصیل زنان توسط طالبان در افغانستان
جلالتمآب اولاف شولتز!
من به عنوان وزیر پیشین تحصیلات عالی افغانستان، این نامه را به حیث فراخوان برای توجه فوری و کافی به وضعیت سخت زنان در افغانستان و اقدامات مؤثر در حمایت از حقوق اساسی زنان افغان به ویژه حق تحصیل آنها می نویسم.
من عمیقاً نگران تصمیم اخیر طالبان هستم که زنان را در افغانستان از شرکت در تحصیلات دانشگاهی منع کرده است. روز سه شنبه 20 دسامبر 2022، طالبان با صدور بیانیه ای تمامی زنان را از رفتن به دانشگاه محروم کرد. این تصمیمی است که تبعیض علیه زنان و دختران را نظام‌مند می سازد و کشور ما را به عصر جاهلیت بر می گرداند.
از زمانی که طالبان به قدرت رسیده اند، آنها 16 فرمان صادر نموده و یک سلسله اقدامات سرکوبگرانه ای را روی دست گرفته اند که حقوق انسانی زنان و دختران را نقض کرده و زندگی آنها را در کشور به شدت تحت تأثیر قرار داده است. دختران افغان از تحصیل در مکاتب بالاتر از صنف ششم منع شده اند. دانشگاه ها مجبور شدند قوانین جدیدی از جمله کلاس های درس و ورودی های تفکیک جنسیتی را اجرا کنند و دختران تنها مجاز بودند که توسط اساتید زن یا پیرمردها دروس شان را فراگیرند.
زنان نه تنها از رفتن به مکتب و دانشگاه منع شده اند، بلکه از بسیاری از مشاغل دولتی نیز اخراج شده اند. علاوه بر این، آنها از مسافرت بدون اقارب مرد نیز منع می‌شوند و باید بیرون از خانه خود را با برقع بپوشانند. در نوامبر امسال، آنها از رفتن به پارک ها، نمایشگاه های تفریحی، سالن های ورزشی و حمام های عمومی منع شدند. طالبان در بیانیه حیرت انگیز دیگر در 24 دسامبر 2022 به همه سازمان‌های غیردولتی داخلی و خارجی دستور داد تا از آمدن کارمندان زن به محل کار جلوگیری کنند؛ اقدامی که کمک‌های حیاتی و نجات جان میلیون‌ها نفر را مختل می‌کند.
جلالتمآب صدراعظم!
در دوره جمهوری اسلامی افغانستان، از سال 2001 تا 2021، سیستم آموزشی در افغانستان پیشرفت چشمگیری داشته است. بر اساس یک گزارش، در سال تحصیلی 2012-2013، 8.92 میلیون دانش آموز که 3.38 میلیون نفر از آنها دختر بودند، در 15572 مکتب ثبت نام کردند که در مقایسه با دوره قبل از سال 2001 که کمتر از یک میلیون دانش آموز در مکاتب ثبت نام کرده بودند، دستاورد قابل توجهی بود. . در سال 2018 تعداد ثبت نام کنندگان به حدود 10 میلیون نفر افزایش یافت و تعداد دختران در مکاتب ابتدایی از تقریباً صفر در سال 2001 به 2.5 میلیون در سال 2018 افزایش یافت.
تا جون 2020، 172 مؤسسه تحصیلات عالی در افغانستان وجود داشت که از میان آنها 39 موسسه و دانشگاه دولتی و 128 دانشگاه و موسسه خصوصی بودند. در سال 2020، 53.3 درصد از کل جمعیت دانشجویی (422,869 دانشجو( در دانشگاه ها و موسسات خصوصی و 46.7 درصد در موسسات دولتی ثبت نام کردند.
همچنین گام های زیادی برای ارتقای کیفیت و برابری جنسیتی در آموزش برداشته شد. این دستاوردها بدون حمایت سخاوتمندانه جامعه بین المللی به ویژه دولت آلمان امکان پذیر نبود.
با ظهور مجدد طالبان به عنوان گروه حاکم، تمام دستاوردهای مربوط به آموزش و تحصیلات عالی در معرض خطر جدی قرار گرفته است. این امر نگرانی های زیادی را در میان مردم افغانستان و به ویژه در میان زنان و دختران، استادان و محققان ایجاد کرده است.
رویکرد طالبان در قبال آموزش زنان نه تنها ناقض حقوق اساسی بشر است (مواد 26 و 27 اعلامیه جهانی حقوق بشر)، بلکه آشکارا بر خلاف ارزش ها و دستورات اسلامی است. اسلام مردان و زنان را به فراگیری دانش تشویق می کند. به همین دلیل است که کشورهای اسلامی به اتفاق آرا ممنوعیت تحصیلات عالی برای زنان و دختران توسط طالبان افغانستان را محکوم کرده اند. آنچه در افغانستان اتفاق می افتد به طور واضح یک آپارتاید جنسیتی است و ممکن است جنایت علیه بشریت نیز باشد.
علاوه بر این، چنانکه که هدف چهارم از اهداف هفده گانه توسعه پایدار ملل متحد ( SDG 4 ) نشان می دهد، آموزش فراگیر و با کیفیت برای همه زنان عنصر مهمی در ترویج صلح و رفاه برای مردم و جهان، در حال حاضر و آینده است. با در نظر داشت این موضوع، محرومیت نیمی از جمعیت افغانستان از تحصیل تصمیمی است که پیامدهای بالقوه فاجعه باری برای آینده افغانستان دارد و افغان‌های بیشتری را به ترک کشور وادار می سازد.
درحالی که من از موضع جامعه جهانی در برابر تصمیم طالبان در مورد آموزش زنان به ویژه اعلامیه وزیر امورخارجه آلمان استقبال می کنم، اما وضعیت سخت زنان در افغانستان مستلزم اقدامات و تدابیر بیشتر برای اطمینان از اینکه زنان و دختران در افغانستان به حقوق اساسی شان دست می یابند، می باشد. جامعه بین المللی مسئولیت دارد که با بیشترین فوریت، از دسترسی زنان به حقوق انسانی شان اطمینان حاصل کند. جهان نمی تواند و نباید به این امید فریبنده که این ممنوعیت ها موقتی هستند ساکت بماند. اگر جامعه بین المللی اقدامات بیشتری را روی دست نگیرد، آینده افغانستان به شدت تاریک خواهد بود.
بنابراین، من از دولت آلمان می خواهم:
- در کنار زنان افغانستان ایستاد شوید و از آنها در حفاظت از حقوق و آزادی های اساسی شان حمایت نمائید. آلمان و جامعه جهانی باید فشار دیپلماتیک خود را بر گروه طالبان افزایش دهند تا ممنوعیت های عدیده علیه زنان را لغو کند. زنان باید آزادانه کار و تردد کنند و دختران باید به دروس شان در مکتب و دانشگاه ادامه دهند. هنجارها و اصول اساسی برای پیشرفت آموزش عالی باید حفظ شود.
- حمایت و کمک های خود برای دانشجویان دختر و همچنین اساتید و محققان افغان از طریق ارائه و تسهیل بورسیه تحصیلی بیشتر برای تحصیل و پژوهش و حمایت از مکاتب خنگی و پلتفرم ها یا آکادمی های آنلاین ادامه داده و افزایش دهید. آموزش آنلاین فرصت های آموزشی و یادگیری منحصر به فرد و ضروری را برای زنان و دخترانی که هم از تدریس و هم از حضور در کلاس های دانشگاه منع شده اند، ارائه می دهد.
- اقدامات حفاظتی و حمایتی فوری از اساتید و اساتید معترض روی دست گرفته شود. در واکنش به ممنوعیت ناعادلانه و غیراخلاقی تحصیل زنان، تعدادی از اساتید از دانشگاه های دولتی و خصوصی دست به استعفا زده اند. در حالی که شمار آنها در ارسال نامه های استعفا رو به افزایش است، من عمیقاً نگران امنیت آنها هستم. استعفای آنها توسط طالبان به عنوان مخالفت با اسلام تلقی شد، به این معنی که در صورت عدم بازگشت به دانشگاه ممکن است با مجازات وحشیانه یا بازداشت مواجه شوند. بنابراین، درخواست می شود که از آنها حمایت شود و همچنین آنها به دلیل از دست دادن شغل مورد حمایت مالی قرار گیرند.
- در هماهنگی و همکاری با سایر اعضای جامعه جهانی، تمام حمایت ها از طالبان (مستقیم یا غیر مستقیم) را متوقف کنید. آنها باید در قبال اعمال غیر قانونی خود مسئول شناخته شوند و در چارچوب قوانین بین المللی حقوق بشر تحت فشار و تحریم های بیشتری قرار گیرند.
در پایان، مایلم از دولت آلمان به خاطر تمام حمایت های شان از مردم افغانستان در دو دهه اخیر، به ویژه در بخش تحصیلات عالی، قدردانی نموده، فرارسیدن سال 2023 را برای شما و مردم آلمان تبریک بگویم.
با تقدیم احترامات فائقه،
دکتر عباس بصیر
وزیر پیشین تحصیلات عالی افغانستان
