زنان در حاکمیت طالبان
هزاره ورلد : کابل
زنان همواره در جامعه نابرابر و مردسالار افغانستان قربانی اصلی جنگ، بی‌سوادی و عقب‌ماندگی کشور بوده اند. با روی کار آمدن دوباره‌ی طالبان زنان بار دیگر و بعد از ۲۰ سال مبارزه و تقلا برای اثبات جایگاه به حاشیه کشیده شدند.
در همان ماه اول به قدرت رسیدن طالبان؛ طالبان زنان را از کارهای اداری و دولتی اخراج کردند، به مرور حجاب را اجباری و دختران را از وارد شدن به مکاتب منع ساختند و حالا بعد یک سال و دو ماه، درب پارک‌ها و حمام‌های عمومی را بروی آنان بستند.
در مقابل زنان افغانستان با شعار «نان، کار، آزادی» به خیابان‌ها ریختند و خواهان حقوق شان و حفظ دست‌آوردهای ۲۰ سال اخیر در قسمت زنان شدند.
اما زندگی و جان زنان قیمت فریاد زدن «نان، کار، آزادی» در خیابان‌های کابل است. بعضی از زنان معترض مدت‌ها در زندان طالبان محبوس و شکنجه شدند و جمع از آنان افغانستان را ترک کردند.
در کمتر از یک ماه اخیر طالبان؛ زینب رحیمی، ظریفه غفاری، فرحت پوپلزی و چندین تن دیگر را بازداشت کردند که تا حالا از سرنوشت آنان خبری نیست.
به نقل از افسری طالب می‌نویسم که می‌گفت: چندین حوزه‌ی امنیتی مان در کابل از دختران معترض و آنانی که حجاب شرعی را مراعات نکرده اند، مملو است.
و به نقل از آشنای می‌نویسم که دوست او داکتری در کابل است. او می‌گوید: طالبان دوستم را مجبور به سقط کردن طفل، زنان زندانی کرده است.
طالبان به زنان زندانی تجاوز می‌کنند، آنان را شکنجه کرده و می‌کشند اما در صورت آزاد کردن آنان را تهدید به مرگ کرده و مجبور شان می‌کنند تا سکوت اختیار کنند.
بعد از تسلط طالبان افغانستان بعنوان ناامیدترین کشور دنیا در صدر قرار گرفت. و از هر چهار دختر یک تن آنان علایم افسردگی دارد. یکی از خبرهای معمول در هفته و حتی در روز خودکشی دختران در ولایت‌های گوناگون و به دلایل متفاوت است اما دلیل عمده‌ی آن طالبان و زن ستیزی این گروه می‌باشد.
در سوی دیکری با افزایش فقر و بیکاری بسیاری از خانواده‌ها مجبور به فروش دختران شان شدند و یا آنان را مجبور به ازدواج کردند.
و مانند همیشه دختران قربانی اصلی جنگ و خودکامگی مردان است.
